پسر زن ذلیل من

دیروز یه شعری که در مورد پسراست و از يكي از وبلاگ ها ياد گرفته بودم برات خوندم رسيدم به آخرش كه ميگه :

بزرگ ميشه زن ميگيره             عروس براي من ميگيره

خودش كنارم ميشينه             زنش برام ميز مي چينه

  آب مياره نون مياره                  پلو و فسنجون مياره

تو هم بلافاصله گفتي :  مثل اينكه من بايد كمكش كنمااا

من كه از تعجب و حسودي چشام گرد شده بود گفتم مگه خودش نمي تونه

گفتي : نه ميريزه رو لباسش

واي كه چقدر حسوديم شد و ناراحت شدم هيچوقت فكر نمي كردم مادر شوهر بدي بشم ولي اين طور كه بوش مياد به همسر آينده تو حسوديم ميشه

البته بعدشم مثل هميشه با ناراحتي گفتي من زن نمي گيرم و منم زود از اين فرصت استفاده كردم و ازت قول گرفتم كه هيچوقت زن نگيري

( تو دلم هم گفتم ما بايد قسم حضرت عباست و باور كنيم يا دم خروس رو )